آب

از جمله خواص منحصر به فرد آب، آن است که زندگی بدون آن

 امکان ندارد، و به دلیل حلاّل بودن برای بسیاری از مواد، واسطه ی اساسی در انتقال مواد مغذی و فضولات حاصل از فرایندهای زیستی به شمار می آید.[2]

«آب را در لغت چنین گفته اند: مایعی است شفاف، بی طعم و بی بو که از دو عنصر اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است H2O».[3]

«در زبان عربی از آن تعبیر به ماء می کنند. اصل آن مَوَه بر وزن فَعَل است. واو مفتوح قلب به الف شده ماه و چون حرف الف و هاء هر دو خفیّ است، هاء را به نظیرش که همزه باشد، قلب کردند و به ماء تبدیل شد. جمع آن میاه است».[4]

مفهوم آب برای هر انسانی از بدیهیّات به شمار می آید و در علوم و فنون گوناگون نقش متفاوت دارد. بسیاری از فعّالیّت های روزانه به کمک آب انجام پذیر است. کارکردهای فقهی آن نیز در شریعت ما جایگاه مخصوصی دارد.

آب در علوم گوناگون فیزیک، شیمی، عمران آب، هیدرولوژی آب شناسی، ژئوهیدرولوژی آب شناسی زیر زمینی، لیمنولوژی نوشاب شناسی، کرایولوژی یخ شناسی، پوتامولوژی رود شناسی، هیدرومتری آب سنجی، جغرافیا و ... موضوع اصلی است.

«آب تنها ماده طبیعی در کره زمین است که به طور طبیعی به سه حالت: جامد، مایع و گاز بخار یافت می شود. آب خالص تقریباً بو، مزه و رنگ ندارد»