استفاده از آب چه بصورت داخلی یعنی نوشیدن آن و چه بصورت خارجی یعنی استفاده از حمام، دوش، استخر، دریا و غیره برای درمان برخی از اختلالات از گذشته توسط مردم نقاط مختلف جهان بکار رفته است.
گاهی آب خیلی سرد و گاهی آب بسیار داغ و گاهی استفاده متناوب از هر دوی آنها، یک روش درمانی محسوب می گردد. آب لوله کشی شهرها معمولاً از نظر میکروبی با افزودن کلر تصفیه و گاهی نیز در برخی از کشورها برایجلوگیری از پوسیدگی دندان ها به آن فلوئور نیز اضافه می کنند. بهرحال هر دو این مواد در دراز مدت برای بدن مضر می باشند. بهترین نوع آب آشامیدنی، آبی است که از قنات ها، چشمه ها، رودخانه های جاری و آب باران بدست می آید. هر مولکول آب از دو اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن درست شده است. اتم های هیدروژن با بار مثبت در یک طرف و اتم اکسیژن با بار منفی در طرف دیگر مولکول قرار دارند و حالت قطبیت (پولاریتی) قوی به آب می دهند. اگر این حالت پولاریتی وجود نداشت، آب به سرعت تبخیر و یا از درون سلولهای زنده خارج می شد.
بیش از ۷۰% وزن بدن ما را آب تشکیل می دهد، یک فرد ۶۵ کیلویی از حدود ۴۵ لیتر آب، ۱۳ کیلو پروتئین، ۱۰ کیلو چربی، ۲ کیلو مواد معدنی و ۵/۰ کیلو کربوهیدرات و ۷ گرم ویتامین تشکیل شده است.
البته از این ۴۵ لیتر آب، ۳۰ لیتر آب داخل سلولها، ۱۰ لیتر خارج از سلولها و در درون بافت ها و ۳ لیتر در پلاسمای خون می باشد. خون حاوی ۸۳% آب است.
مقدار آبی که بطور متوسط یک فرد بالغ روزانه از دست می دهد شامل یک تا دو لیتر از راه ادرار، ۸۰۰ سانتی متر مکعب از راه تبخیر عرق از پوست و شش و ۱۰۰ سانتی متر مکعب همراه با مدفوع . این مقدار آب باید روزانه به صورت های زیر جایگزین شود: ۵/۱ لیتر بصورت آشامیدن آب، چای، قهوه، سوپ و سایر نوشابه ها. نیم لیتر از راه غذا، (برخی از میوه و سبزیجات تا ۹۰% حاوی آب می باشند. البته نان و گوشت آب بسیار کمی دارند) و ۳۰۰ سانتی متر مکعب از طریق متابولیسم سایر مواد غذایی.
هر شخص بالغ باید حداقل روزانه حدود ۷ لیوان آب بنوشد، یعنی در واقع ۴۰ سانتی متر مکعب برای هر کیلو وزن بدن. البته این رقم در مورد کودکان بهتر است ۱۰۰ سانتی متر مکعب برای هر کیلو وزن بدن باشد.
انسان می تواند روزها و گاه چند هفته بدون غذا زندگی کند ولی بدون آب شخص فقط چند روزی قادر به زندگی است. کاهش ۱۰% آب بدن موجب اختلالات جدی شده و کاهش ۲۰% آب بدن موجب مرگ می شود.
آب بدن در شرایط غیرعادی از راه های مختلف کاهش می یابد. مانند هنگام اسهال، استفراغ، خونریزی، عرق کردن بیش از حد، سوختگی های شدید، تب، ورزش های سنگین و قرار گرفتن در آب و هوای بسیار گرم. در این مورد همراه آب مقداری نمک های معدنی نیز از بدن دفع می شود.
کودکان هنگام اختلالات گوارشی بویژه اسهال و استفراغ، خیلی سریع آب و مواد معدنی را از دست می دهند. در این حالت چنانچه هنوز می تواند آب بنوشد استفاده از الکترولیت ها همراه با آب بسیار برای آنها مفید است و اگر نتوانند و قادر به نوشیدن آب نباشد باید به بیمارستان اسنتقال یافته و سرم و مواد معدنی به آنها تزریق شود.
در خونریزی های شدید با اینکه بیمار شدیداً نیاز به آب احساس می کند به علت آنکه آب بدون املاح و نمک ها موجب لیزه شدن یا ترکاندن گلبول های قرمز می شود، به هیچ وجه نباید آب خالص به بیمار داده شود.
پيشگفتار