1- جايگزين نشدن منابع آب شيرين
آب شيرين تنها كمتر از 3 درصد منابع آبي كره ِي زمين را تشكيل مي دهد و بخش اعظم آن به شكل يخ هاي قطبي و يا در اعماق زمين قراردد كه دسترسي به آن ها ممكن نيست . شايان ذكر است ميزان آب شيرين قابل دسترسي در درياچه ها ، رودخانه ها و پشت سد ها كمتر از 2.5 درصد كل آب هاي شيرين كره ي زمين را تشكيل مي دهد.
با وجود آن که ایران یک درصد از کل جمعیت دنیا را در خود جاي داده است، حدود 85 درصد سطح آن درمناطق نیمه خشک، خشک و فر اخشک قرار دارد و متوسط بارش آن یك سوم بارش دنیا می باشد.
متوسط بارندگی در ایران حدود 250 میل یمتر و متوسط تبخیر حدود 2100 میلیمتر میباشد و این در حالی است که متوسط بارندگی و تبخیر در دنیا حدود 800 میل یمتر میباشد.
نحوه بارندگي در ايران به صورت حداكثر 30 درصد بارش به شكل برف و بقيه به شكل باران است.
بررسي هاي جديد نشان مي دهد در حال حاضر از هر 3 نفر 1 نفر در جهان به آب كافي دسترسي ندارد و اين وضع ، خطر بروز بيماريهاي مختلف عفوني را به شدت افزايش داده است . اين در حالي است كه يك درصد جمعيت جهان در ايران زندگي مي كنند ، سهم ايران از منابع تجديد پذير فقط 0.36 درصد است.
2- آلودگي آب با زباله، پساب يا فاضلاب
هريك ليتر فاضلاب حدود 7 ليتر آب شيرين را آلوده مي كند اين در حالي است كه روزانه حدود 2 ميليون تن موتد زائد در رودخانه ها، درياچه ها، درياها و اقيانوس هاي كره زمين تخليه مي شود.
چنانچه اين روند الودگي ادامه داشته باشد، كره زمين در سسال 205 ميلادي حدود 18000 كيلومترمكعب از آب شيرين خود را از دست مي دهد و اين حجم اب معادل تقريبا 9 برابر حجم ابي است كه هر ساله جهت آبياري زمين هاي كشاورزي دنيا استفاده مي شود.
3- رشد جمعيت
رشد جمعيت مساوي با افزايش تقاضاي آب و غذاست. در حالي كه ميزان آب قابل استفاده متناسب با جمعيت افزايش نمي يابد.
۴- حفر چاه هاي غير مجاز
سفره آبهاي زيرزميني در حال پايين رفتن است. حفر چاههاي برداشت آب كه خود پيامد رشد جمعيت است، عامل موثري در اين نشست است.
۵- پایین بودن کارآیی آب و آبياري سنتي
استفاده كردن از روش هاي آبياري سنتي مانند آبياري غرقابي و بهره نگرفتن از روش هاي آبياري مدرن باعث اتلاف فراوان آب مي شود.
۶- کاشت محصولات نامناسب مناطق مختلف
كاشت محصولات كشاورزي كه به آب فراوان احتياج دارند باعث افزايش تقاضاي آب شده و بر بحران آب كشاورزي مي افزايد. تولیدات غذایی از اراضی آبی 89 درصد و از اراضی دیم 11 درصد اس ت. در صورت ی که در دنیا تولیدات غذایی از
اراضی آبی 40 درصد و از اراضی دیم 60 درصد است.
این مسئله با توجه به وجود بحران د ر سفره هاي آب زیر زمینی، پیامدهاي تخریبی جبران ناپذیري به همراه دارد .
بر كارشناسان است تا با تبليغات مناسب و آگاهي دادن به كشاورزان، زمينه كاشت محصولات مناسب با هر منطقه را فراهم كنند.
پيشگفتار